87 document(en) met "Het meisje dat" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
steeds wisselende, maar door het kultiveren van tics ook heel herkenbare gedaanten maakte hij zijn publiek deelachtig aan zijn positie in "het leven". En het ziet er voorlopig niet naar uit dat aan...Het is eerder alsof Decorte, verveeld met het feit dat men zijn komedies niet serieus neemt, van de weeromstuit dit serieuze werk als een klucht afhaspelt...Het brengt tegenover de Aids-trilogie dan wel niet zoveel meer bij, zodat de tijd dat elke voorstelling van Jan Decorte hoe dan ook een teaterevenement was, voorlopig tot het verleden lijkt te behoren

Acteurs spelen zichzelf in "Transformatie compleet" • 22 april 1991
Dat mag je niet doen veronderstellen dat het hier om een ideeëndrama gaat, integendeel zelfs...Hij "ziet het vaak niet zo goed zitten", en dat merk je ook...En dat is soms wat van het goede te veel, ook al is het een zeer leuke voorstelling

Kindersprookjes van Pierre Droulers • 27 september 1991
Niet dat je dit werk doorworsteld moet hebben om te kunnen genieten van de voorstelling: het is eerder alsof Droulers vooral een houding van Joyce heeft overgenomen, het luisteren naar resonanties en...Droulers ordent dat, op een schijnbaar achteloze manier, (maar bij nader toezien is weinig aan het toeval overgelaten) door zijn akteurs te laten opereren als een kindertroep die na het ochtendlijke...De verwijzingen zijn daarbij nooit klakkeloos, maar zoals bij het verhaal van Roodkapje, heel grappig: aanvankelijk lijkt het erop alsof de jongens het kleinste meisje verleid hebben om doktertje te

"Puntos suspensivos" stelt teleur • 22 oktober 1991
Valenciano zelf is meer het ongeremde dromertje of grappig losbolletje (het zijn clichés, maar zo is dat nu eenmaal), Juana Cordero het opgeschoten, gedisproportioneerde en meer beangstigde meisje...Als, op het einde, Valenciano zich dromerig een toekomstig liefdesgeluk, of iets dergelijks, inbeeldt, dan impliceert het hele prentje al volop dat alles wel in orde zal komen als ze maar genoeg...Virtuoos en intelligent gestruktureerd danswerk, dat eerder dan het werk van Valenciano een plaats had verdiend in de serie "grote" voorstellingen van Klapstuk

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
Op zich is noch dat poppenkast-effect, noch het feit dat het hele verhaal in dans verteld wordt een echt bezwaar...Maar noch het feit dat het om dans gaat, noch het feit dat het hier om heel elementaire types gaat, of anders gezegd, noch het ballet-, noch het circus-aspect wroden volledig uitgebuit...Je voelt wel dat de kijker uit het stuk een voorbeeldige conclusie hoort te trekken, maar een averechtse lezing als deze is niet onmogelijk: jongens, maak de anderen snel genoeg van kant, het meisje

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Als hij aan het woord is, en het bevalt haar niet, dan is het weer het publiek dat daar deelachtig van gemaakt wordt...Het is misschien door de combinatie van het meer wilde bewegen van de mannen en hun structureel ondergeschikte rol dat het mij voorkwam dat de choreografie van de mannen nogal sterk aanleunt bij...het werk als het ware samen met en op het lijf van haar dansers te schrijven wat het steeds een zeer reële, tastbare aanwezigheid geeft bekroop mij nu meer dan eens een gevoel dat het niet helemaal 'juist

Dialoog met herinneringen • 14 januari 1992
Je krijgt het verhaal van een meisje dat steeds verder van de realiteit afdwaalde en uiteindelijk in een spiraal van steeds extremer ervaringen tot zelfmoord kwam...Dat is niet alleen literair een zwakte-bod, het klopt ook niet echt met het kaderverhaal: diegene die we reëel zien is L, die zich bevraagt over het mysterie van de zelfmoord van haar zus...De beste momenten in het stuk zijn dan ook die waarin de herinnering aan kleine gebeurtenissen echt tot leven komt; op dat moment heeft het verhaal soms een verrassende autenticiteit, roept het een

Jong, maar weinig geweld • 25 november 1992
Cliché-beeld dat de akteurs volop aanleiding geeft om te "schitteren". Begrijp: het hele arsenaal van truuks dat ze leerden op het conservatorium op zo weinig mogelijk tijd zo virtuoos mogelijk tonen...Dat, en het feit dat het Franse patois vervangen is door Eilewaits, brengt de personages plots heel dichtbij...Een van de gevolgen daarvan is dat het overdreven "schmieren" dat het spel van La faim de siècle en van veel amateurgezelschappen onverdraaglijk maakt, vermeden en/of funktioneel gemaakt is. Ook

"Obsessie" van nieuw gezelschap Het Gerucht is... • 30 december 1992
Het gevolg daarvan is dat je net iets te veel voelt dat de akteurs naast elkaar heen praten, en vooral met hun eigen rol, en niet met de gehele tekst, bezig zijn...Wellicht niet toevallig is ook voorbijgegaan aan het teatraal gegeven zelf, en is het model waaraan men zich spiegelde dat van een bioskoopfilm, waar het publiek als het ware afwezig is. Terwijl...net het feit dat dit stuk op een scène, en niet op doek getoond wordt, aanleiding had kunnen zijn om de wetmatigheden van het vlot vertelde verhaal te laten voor wat ze zijn en te zoeken naar een teatrale

Nadj maakt burleske met ledenpoppen • 23 januari 1993
De drie vrouwen stellen bij voorbeeld drie vaste types uit elke volkse klucht voor: het jonge meisje of de maagd (in het wit), de huisvrouw, nu eens meer voorbeeldig, dan weer helleveeg of eventueel...Er zit zoveel in de voorstelling en het is met zo'n brede borstel geschilderd, dat iedereen er wel iets in zal herkennen, en voor zover dat niet het geval zou zijn, toch nog wel kan lachen met de...Mijns inziens pleit het niet voor Nadj dat hij dat aspekt van de wereld die hij oproept, en dat in frappante tegenstelling tot Tadeusz Kantor, onder de mat veegt door onophoudelijk nieuwe grappen uit

Shakespeare door molen van Jan Decorte gedraaid • 31 maart 1993
Een ander element dat terugkeert is dat Decorte en Vinks een meisje uit het publiek halen om de "bijkomstige rollen" te spelen...Karakteristiek ook voor Decortes benadering is dat hij meer dan ooit nadrukkelijk zelf aanwezig is. Hij heeft zich het verhaal in zo'n verregaande mate toegeëigend, dat je eigenlijk niet meer de...Als bij de tweede voorstelling een peuter de scène opkruipt, verwoordt Decorte de ergernis die dat soort gebeurtenissen wel eens wil opwekken bij het publiek met zijn voorstel om de handjes van het

Jan Fabre vat zichzelf samen in jongste... • 26 april 1993
De ijl-eterische muziek van Eugeniusz Knapik, gespeeld door het Silezisch strijkkwartet dat midden op het podium tussen de dansers zit, neemt over, en plots zie je het: de dansers bewegen toch, maar...Dat deze nachtelijke chaos het meisje vooraan niet vreemd is, blijkt als ze ter afsluiting van het tweede deel een liedje van The Doors zingt en danst, De beheersing die ze verwerft over de...Het derde deel, dat de perfekte pendant is van het eerste deel, maar slechts met één danseres, en Els Deceukelier terug vooraan, rondt de onverbiddelijke gang van deze wereld af

Klapstuk gaat tweemaal op zoek naar onverwachte... • 14 oktober 1993
Maar met dat onverwachte is wel iets vreemds aan de hand, want vanaf het eerste beeld van de voorstelling weet je al dat er zal gegeten worden rond het kampvuur, dat er een meisje zal opduiken, dat er...een ruimte waar alles eigenlijk al per definitie niet "echt" is, en het "echte" er dan ook nogal vals en/of onnozel uitziet, kan je dat niet maken...Dat levert een voorstelling op met een onverwachte, grillige schoonheid, al zitten er -- onvermijdelijk wellicht -- ook wat inzinkingen in het verloop

Dansconcours Bagnolet ontgoochelt • 29 januari 1994
Belangrijker is misschien wel dat de organizatie een grote inspanning levert om het geprezenteerde werk ook een grote, zelfs wereldwijde, verspreiding te geven...Het commedia dell' arte-achtige L'arrivée de mon départ van de Brussesle Italiaan Enzo Pezzella, met Barbara Manzetti en Antonello Cossia, was charmant, maar ook niet veel meer dan dat...Het spel dat Wright met de toeschouwers speelt is zeer subtiel en allerminst triviaal

Autentieke emoties in "Witte nachten" • 26 oktober 1994
Het meisje Nastjenka staat 's nachts op de uitkijk voor haar geliefde, die zou moeten terugkomen uit Moskou, maar niet opdaagt...Als het er in de laatste nacht op gaat lijken dat de twee toch voor elkaar zullen kiezen, daagt de afwezige geliefde op...Het lijkt mij dat dit niet echt een gelukkige keuze is: net iets meer afstand tussen het akteren en de tekst zou beletten dat je vooral het prototypische, aspecifieke van het verhaal ziet, en meer

Hommage aan de "Ballets russes" : Preljocaj... • 27 oktober 1994
Aan de andere kant van de scène zien we een meisje op de grond liggen, en het is duidelijk dat wat in de doos gebeurt haar droombeeld is. Plots wordt zij bezocht door een man, die een vuile overjas...Nu valt het ook op dat de sfeer aan haar kant van de scène, waar de muziek onderbroken wordt door geluiden van lekkende goten, het licht schaars is, ver verwijderd is van de droomwereld in de doos...Van Cocteau's oorspronkelijke scenario blijven alleen de personages, zoals de manager, de akrobaat, de goochelaar en het meisje over

Onbestemde gevoelens in hotel-lobby en lege flat • 13 januari 1995
De Nachthal treffen we de jonge Algerijnse portier Teufik (Abdembi Azzouzi) en het meisje Sophie (Circé). Onder de onverschillige blik van drie oudere leden van het hotelpersoneel, de poetsvrouw...Tot veel meer dan een ellendig drinkgelag en wat stuntelig vrijen lijkt het echter niet gekomen te zijn: aan het onbestemde verlangen dat hen deed aanspoelen in het hotel wisten ze geen vorm te geven...Uit het verhaal begrijp je trouwens dat het wellicht het enige moment van verliefdheid is dat de man ooit kende

Slide show zonder verklaring • 21 april 1995
BRUSSEL -- De ondertitel "Over seks en van alles" suggereert dat de solo Slide show een verdere exploratie is van tema's die ook het vroegere werk van de Parade bepaalden...werkelijkheid gaat het om een ogenschijnlijk los praatje van Caroline Rottier, dat ze begeleidt met dia's en later ook met een super-8-filmpje...Passeren de revue: de fantazieën die ze als jong meisje deelde met vriendinnen, de eerste vrijages, de eerste keer dat ze 's nachts wegbleef, de eerste keer dat ze seksueel kontakt had met een man, de

Needcompany in greep van vervallen leven • 26 mei 1995
het eerste deel, Le voyeur, gebaseerd op teksten van Moravia, bleek al dat Jan Lauwers dat tema niet rechtstreeks aanpakt, maar er rond cirkelt...Zo volgen nog enkele beelden van begeerlijke lichamen, en het is pas achteraf, in het tweede en derde deel van de voorstelling, dat je beseft dat hier het gebeuren getoond wordt, waar later enkel nog...Lauwers zoekt naar een verwoording en verbeelding van de emotionele werkelijkheid van een vrouw van meisje tot moeder op een uitputtende manier, terwijl dat niet kan

Mooie gevoelens bieden geen garantie voor sterk... • 27 mei 1995
De Herr Baron en het meisje uit zijn verbeelding of herinnering, gespeeld door Inaki Aspillaga en Lieve Meeussen, lopen tussen deze twee door...Het soort ontmoeting dat je in het gewone leven als kiespijn kan missen, en op scène is het niet anders...Het enige wat je achteraf denkt, is dat de wereld er heel wat beter zou uitzien als er meer mensen met anderen begaan zouden zijn zoals Wim Vandekeybus -- en dat is niet ironisch bedoeld --, maar die